W pektorale wyroczni umieścisz urim i tummim[1], aby spoczywały na sercu Aarona, gdy będzie stawał przed obliczem PANA. Aaron zawsze będzie nosił przed PANEM, na swoim sercu, wyrocznie dotyczące Izraela.
[1] „Urim i tummim włożone do pektorału dla zasięgania wyroczni są określeniami, których etymologia nie jest pewna, można je tłumaczyć przez „światło” i „doskonałość”. Były to prawdopodobnie dwie kostki lub laseczki służące do zasięgania rady Boga. Odpowiedzią było „tak” lub „nie”. Jeden z tych przedmiotów oznaczał tak, drugi nie. Dla poznania odpowiedzi arcykapłan rzucał oba przedmioty. W zależności od tego, który spadł pierwszy, odczytywano odpowiedź na postawione pytanie. Słowo urim w języku hebrajskim zaczyna się od pierwszej litery alfabetu, alef, słowo tummim zaś od ostatniej – tau. Losy te zastępowały Izraelitom wyrocznie pogan. Uciekano się do tego środka poznania woli JHWH często w okresie Sędziów, Saula i Dawida. Później zwyczaj ten zanikł, gdyż wolę JHWH poznawano przez wypowiedzi proroków. Po powrocie z niewoli babilońskiej nie było kapłana, który mógłby posłużyć urim i tummim, prawdopodobnie przedmioty te zaginęły, ale pozostała pamięć o nich i w trudnych sprawach odwoływano się do rozwiązania, jakie może w przyszłości będzie możliwe za pomocą stosowanych kiedyś wyroczni. O tej samej sprawie mamy dwie relacje, które występują w Księdze Ezdrasza (2,62-63) i Nehemiasza (7,64-65).” [Biblijna teologia kapłaństwa, ks. Tomasz Jelonek, wyd. WAM, Kraków 2006, s. 125-126]
