Zdania celowe w języku greckim najczęściej poprzedzone są łącznikiem ινα, „aby”. Po nim pojawia się czasownik w trybie łączącym (congiuntivo), który wyraża życzenie, pragnienie, polecenie, możliwość, itp. Gdy czasownik trybu łączącego jest w czasie teraźniejszym, to wyraża czynności, które trwają lub się powtarzają. Jeśli jest w aoryście, to mamy do czynienia z pojedynczą, zakończoną czynnością. Natomiast w czasie perfectum wyraża czynność zakończoną w przeszłości, ale której skutki odczuwane są nadal.
W praktyce.
U Jana w 17,21 czytamy:
„Podobnie jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie, tak i (ινα) oni niech będą w Nas…”.
niech będą – czasownik jest w trybie łączącym w czasie teraźniejszym, aby podkreślić, że Jezus pragnie, by jedność między Nim i Ojcem a uczniami była trwała, a nie jednorazowa trwająca przez krótką chwilę.
U Mateusza w 26,41:
„Czuwajcie i módlcie się, abyście (ινα) nie ulegli pokusie”.
nie ulegli – (dosł. „nie weszli”) jest w aoryście, to znaczy, że pokusa dotyczy konkretnego momentu, konkretnego wydarzenia przed którym Jezus chce ustrzec uczniów. Nie chodzi więc o ciągłe, obsesyjne chronienie się przed jakąś pokusą.
Natomiast wracając do Jana, w 16,24 znajdziemy takie zdanie:
„Proście więc, a otrzymacie, aby (ινα) wasza radość była pełna”.
była pełna – jest w perfectum, aby zwrócić uwagę na to, że radość, która wypełnia tego, który otrzymuje nie tylko pojawia się w momencie otrzymania daru, ale trwa i jej nie ubywa.
Na podstawie: F. Poggi, Corso avanzato di greco neotestamentario, Milano 2009, s. 175.